Het is erg jammer dat we vandaag niet bij elkaar kunnen komen. Ik ervaar het als een gemis, en ook een gemiste kans om met elkaar God te zoeken en uit te delen aan de mensen om ons heen.
Twee weken geleden sprak Sil over de 5 broden en 2 vissen. Dat God eerst breekt, en dan vermenigvuldigt. Ik moest hieraan denken, in het bijzonder afgelopen week. Het was Dankdag, en was ik echt dankbaar voor de situatie waar we nu in zitten? De huidige crisis, weer een tijdje in quarantaine, geen dienst, nog geen uitzicht op de feestdagen? Ik vind dit lastig…
In de Eerst Dit podcast ging hier ook over. Dat we vaak in moeilijke tijden naar binnen kijken en onze hoop en zekerheid zoeken in dingen die niet eeuwig zijn.
Ik lees graag de boekrecensies van Tim Challies. Donderdag schreef hij dat zijn 20-jarige zoon plotseling was overleden. In elkaar gezakt op een veldje. Juist dan zou je verwachten dat je vanuit je enorme pijn je naar binnen richt. Maar Tim deed het omgekeerde. Hij richtte zich tot zijn lezers en de klasgenoten van zijn zoon. Hij deelde de hoop dat hij en zijn gezin troost mochten vinden bij God de Vader die als geen ander weet hoe het is om een Zoon te verliezen. Dat bericht ging de wereld rond!
Breken, en dan delen. God vermenigvuldigt. Misschien voelen wij ons ook gebroken vandaag, met weinig om dankbaar voor te zijn. Voelen wij alsof we weinig te bieden hebben, net als het jongetje met de broden en vissen. Maar God verspilt ons verdriet niet! Hij wil het gebruiken. Laten we (net als Tim) God vandaag zoeken. Niet bij het Stedelijk College maar gewoon thuis. Laten we onze pijn met Hem delen, en afwachten hoe Hij het gaat gebruiken voor Zijn doel, om de mensen om ons heen te bereiken met de hoop die in ons leeft. Laten we niet naar binnen staren, maar laten we bidden dat we onze ogen open mogen hebben voor zoveel zegeningen die God ons geeft, waar we dankbaar voor mogen zijn, zelfs in deze lastige tijd.
Danken jullie met me mee?